The Divine Life Society
Afdeling Aalst |
Janaki
Iedereen die wel eens in een Satsang met Narayana is geweest, weet dat hij een groot voorstander is van het beoefenen van Japa Yoga. Voor degenen voor wie dit nog een nieuw begrip is, Japa Yoga is het herhalen van een Mantra met behulp van een maalaa. Een maalaa is een kralensnoer met 108 kralen. Door elke keer dat de Mantra is herhaald een kraal te verschuiven kun je bijhouden hoe vaak je de Mantra hebt herhaald.
De eerste keer dat ik in een groep Japa hoorde doen was in een retraite van Michiel Neervoort. Ik had geen flauw idee van wat of hoe, maar het herhalen van de Mantra OM Namo Naaraayanaaya vond ik erg indrukwekkend. De klank zong zo mooi rond en je kon er helemaal in opgaan. In de Yoga Academie werd het al snel duidelijk dat dit Japa Yoga heet. Aangezien ik er wel door aangetrokken werd en nogal nieuwsgierig en perfectionistisch van aard ben, besloot ik het fenomeen aan een gedegen onderzoek te onderwerpen.
Ik wilde eerst enkele Mantras uitproberen om uit te zoeken of ze echt verschillend zouden aanvoelen. Dat deden ze. Voor sommige had ik een voorkeur, voor anderen een duidelijke afkeer. En daarna begon ik te oefenen met de maalaa. Het was in het begin een beetje lastig om de maalaa soepel rond te laten gaan. Kramp in mijn vingers, de maalaa die de verkeerde kant op ging en die mijn voeten steeds raakte. Irritatie en gewiebel alom. Maar na enkele tips en een kortere maalaa ging dat na een tijdje steeds makkelijker. Ik had ook een plekje in huis gevonden waar ik een omgekeerd kistje had neergezet met een kaarsje erop waar ik voor kon zitten. Mijn meditatieplek. Ik merkte al snel dat het herhalen van een Mantra een rustgevend effect had op mijn denken. En dat wil wat zeggen!
Dus toen Narayana vroeg of ik van hem een Mantra wilde, wist ik dat ik daar nu klaar voor was. Nog steeds had ik weinig kennis van inwijdingen of van de betekenis van een goeroe. En achteraf ben ik daar heel blij om. Er was daardoor alleen de ervaring van wat er echt was. De inwijding was iets moois, al kan ik het niet meer navertellen. Ik was blij met mijn Mantra, en wist dat het de juiste was.
Ik begon elke dag de Mantra te herhalen. Ik vond een afbeelding van mijn Ishta Devataa en zette die in een mooi lijstje op mijn altaar. Ik probeerde met gevoel de Mantra te herhalen, me te concentreren op de godheid en haar betekenis. En dat lukte natuurlijk helemaal niet in het begin. Ik vroeg me regelmatig af wat ik daar nou zat te doen, want vaak mocht ik blij zijn als ik misschien tijdens 10 kralen echt aanwezig was en verder zat ik met mijn gedachten overal behalve bij de Mantra. Maar doorzetten en geen verwachtingen koesteren.
Ik werk in een lab, dus ik weet dat een experiment niets waard is als je maar de helft van de aanwijzingen opvolgt. Dan staat het al bijna vast dat de uitkomst van je inspanning niet gaat zijn zoals de bedoeling is. Dus ik probeerde zo goed mogelijk alle aanwijzingen op te volgen. Elke dag drie maalaas luidop, later één luid, één zachtjes en één in stilte en daarna helemaal in stilte tenzij het gedenk heel erg werd. Dan maar weer luidop. En jawel hoor, ook de resultaten kwamen. Dat kun je vaak het beste zien als zich een flinke crisis aandient. In plaats van er weer eens helemaal aan onderdoor te gaan, begon mijn geest zich hulpvaardig op te stellen, oplossingen te bedenken. Dat zijn de momenten dat je weet dat je op de goede weg zit.
Ik kan natuurlijk niet helemaal vergelijken hoe het zou zijn geweest als ik niet door Narayana in de Mantra was ingewijd. Maar door mijn “vooronderzoekje” kan ik wel vaststellen dat er sinds die inwijding een extra component in het spel is gekomen. Sinds die tijd heb ik altijd het gevoel dat er over me wordt gewaakt. Op een of andere manier gebeuren de dingen vanzelf en op het juiste moment. En in momenten van wanhoop, angst of verwarring is er altijd het beeld van Sivananda waar ik me als het ware mentaal aan vast kan klampen. Ook heb ik vaak het gevoel dat ik een extra steuntje in de rug krijg op momenten dat er iets “moeilijks” te gebeuren staat. En dat is volgens mij de kracht van de inwijding.
Ik ben nog een beginneling op het pad van Japa yoga, maar ik beveel het iedereen aan. Ik heb er al zo ontzettend veel baat bij gehad, dat ik van harte hoop dat iedereen het zichzelf gunt. Waarom zou je niet een poosje onderzoeken wat een Mantra en het dagelijks herhalen ervan met je doet? De klank, het ritme, welke gevoelens roept het op, welke beelden? Ook zonder inwijding heeft het al een groot effect op het denken. Maar als je de mogelijkheid hebt, laat je dan ook inwijden in een Mantra. Je krijgt een beetje extra hulp op je spirituele weg. En dat hebben we allemaal hard nodig in deze wereld.