Volgende toespraak in de vroege morgen na de meditatie in Goeroedevs aashram verscheen een tijd geleden op het Internet. De ideeën erin vervat kwamen me al tijdens verscheidene lezingen en programma's in gedachten. Soms vraag ik me dan af waar die wonderbare woorden van wijsheid vandaan komen. Af en toe komt er een antwoord op die vraag. Toen ik Swamiji's toespraak op het Internet las, herinnerde ik me plots dat ik aanwezig was toen hij ze uitsprak. En ze zal wellicht wel vermeld zijn in mijn reisverslag van dat jaar, want ik placht telkens ijverig alles te noteren. Op die manier gaan de ideeën naar binnen, worden er geregistreerd en soms, als het pas geeft, komen ze dan weer naar buiten als balsem voor eeltige zielen. N.

Een tijd geleden, toen ik terugkeerde van een reis, zaten in hetzelfde treincompartiment een Kashmiri dame en een brigadegeneraal. Ze hadden het erover dat er in het India van vandaag geen voorzieningen zijn voor de vorming van de jeugd, die de weelde van de natie is. Ik mengde me in het gesprek en wees hen op een aantal organisaties die zich echt interesseren voor de opgroeiende generatie.

Toen we Dehra Dun naderden, zei de dame me: "Swamiji, u schijnt veel te weten. Geef me alstublieft wat van uw gnyaana (wijsheid), iets wat ik kan meedragen in mijn leven." Ik zei: "Aangezien u me benadert als een individuele zoeker is het mijn plicht u enige gnyaana te geven. Laat ik dus iets zeggen.

Het kan iets zijn dat zo veelomvattend is als het uitbannen van het gebruik van nucleaire wapens, iets waarvan het lot van de hele mensheid op deze planeet aarde afhangt. Het kan iets zijn dat zo groot is als de Verenigde Naties of de Wereldbank of het Internationaal Monetair Fonds. Al deze dingen zijn onbetekenend om de eenvoudige reden dat geen ervan uw echte doel kan zijn, want wat u hier ook bewerkstelligt, u zult moeten gaan met lege handen. U kwam met lege handen en u zult met lege handen vertrekken. Denk dááraan.

Kijk hier, de wereld bestaat al honderden en duizenden jaren, vóór u en de generaal en alle mensen hier kwamen. U kwam en u zult verdwijnen als kleine insecten in het regenseizoen die een bestaan hebben van vierentwintig uur. Keizerrijken kwamen en gingen. U kwam en u zult gaan. Dit levensdrama zal nog lang duren, nog eens duizend jaar, tweeduizend jaar, tienduizend jaar.

U bent niets. Er is een hogere kracht die voor deze wereld zorgde gedurende eeuwigheden. Wetenschappers zeggen dat het eerste teken van leven op de planeet aarde miljoenen jaren geleden verscheen. Wat is uw kalenderjaar van 365 dagen in vergelijking met die miljoenen jaren? Maak u dus geen zorgen. Er is een hogere kracht die best in staat is om voor de wereld te zorgen waarover u zo bezorgd bent. Hij heeft geen Kashmiri dames zoals u nodig. Draag liever zorg voor uzelf, zodat u gedurende dit kostbare leven tussen het beginpunt en het eindpunt iets doet om uzelf te verbeteren en alle sluimerende mogelijkheden in u naar buiten te brengen.

En probeer alvorens u van hier heengaat zoveel mogelijk goed te doen voor Gods schepping, waarin Hij u plaatste. Dat is het enige dat dit leven levenswaard maakt. Het belang van het leven wordt niet bepaald door hoeveel u heeft vergaard, welke titels u verwierf, hoeveel toehoorders u heeft toegesproken en hoeveel boeken u schreef. Dat alles zijn ijdele grillen. De waarde van uw leven wordt bepaald door hoeveel mensen door u gelukkiger werden, hoeveel er bevoordeeld werden, hoe nuttig u was voor Gods schepping tussen uw komst en uw vertrek. Niet alleen menselijke wezens, de hele wereld.

Hoeveel tranen werden gedroogd van huilende kinderen, van wezen, weduwen, hulpeloze mensen, lijdenden mensen in de meest afgelegen dorpen waar geen drinkwater, geen afvalverwerking, geen opvoeding is, wat hen blootstelt aan ziekte? Probeer iets te doen. Ga er heen en leg een weg aan, zodat ze niet meer van de wereld afgesneden zijn tijdens de moesson. Ga niet naar chique steden, maar help de lijdende mensen in de dorpen. Breng er sanitair, hygiëne, medische hulp. Organiseer oogkampen voor degenen die getroffen zijn door cataract. Dán heeft u iets gedaan.

Onze cultuur, ons land heeft als zijn hoogste levensideaal paropakaara, anderen bevoordelen, nuttig zijn voor anderen, iets goed doen voor anderen, niet alleen voor jezelf. Paropakaara is het hoogste ideaal. Ze gingen zelfs zover te beweren dat dit lichaam werd gegeven met dat doel. Breng dus een verandering aan in de oriëntatie van uw visie.

Dit alles zeg ik u persoonlijk. Wat is dan het doel? Uw doel is terug te keren naar waar u vandaan komt. Er is een groot Universeel Zelf. U bent niet dit lichaam, deze kooi van vlees en beenderen. U bent niet de zintuigen. U bent niet deze geest, deze gevoelens, inbeelding en verscheidene stemmingen zoals woede, passie, hebzucht, afgunst, jaloersheid. U bent zelfs niet dit kleine 'ik' waarmee u zich vereenzelvigt als u in de spiegel kijkt. Al deze bent u niet. U bent een centrum van stralend Bewustzijn, schitterend Bewustzijn, eeuwig, onvergankelijk, ongeboren, voorbij tijd, voorbij ruimte, oneindig. Lees elke dag het tweede hoofdstuk van de Bhagavad Gietaa."

Dat is de wijze waarop we afscheid namen: "Ik sprak niet tot u als een individu die spreekt tot een individu. Ik sprak als het Universele dat spreekt tot het Universele. U behoort tot die dimensie. Dit is een gouden gelegenheid om u te verheffen van beperkt bewustzijn tot uw ware dimensie van oneindig, universeel Bewustzijn. Dat is de reden waarom we hier zijn."

(Toespraak in de vroege morgen in Goeroedevs gewijde Samaadhi Hall, Sivananda Aashram, Rishikesh.)