The Divine Life Society
Afdeling Aalst |
Swami Satchidananda:
"Heb je een wervelkolom toon het dan."
Tot voor kort zaten in India, in Afrika en andere continenten de mensen met hun benen gekruist. In de dorpen doen ze dat
nog. Als ze zich moeten ontlasten hurken ze neer tussen de struiken. In dorpen waar de trein langs komt, doen ze het vaak
naast de spoorlijn. Daar trapt er niemand in. Toen ik enkele keren met de trein India doorkruiste, van Delhi naar Benares,
van Benares naar Hardwar, van Delhi naar Madras enz. zie je ze 's morgens om vijf, zes uur of vroeger zitten naast de
spoorlijn. "Shitting time", zei mijn gids en vriend Swami Vimalananda dan. Wij zitten op stoelen en ik wil niet beweren
dat we terug naar het verleden moeten, want dat is wellicht onmogelijk. Maar misschien komt die tijd toch nog, want het
modern oorlogstuig kan ons zo naar het stenen tijdperk blazen. Hoe het ook zij, de vooruitgang deed geen deugd aan de
wervelkolom. De leuning van de stoel nam de functie van de wervelkolom over. Dit functieverlies deed haar in hoge mate
degenereren. En alleen dokters, kinesitherapeuten, osteopathen enz. varen daar wel bij, want er wordt heelveel geleden
aan de rug. Dit betekent dat het dan ook meer dan ooit nodig is dat we er zorg aan besteden. Enkele eenvoudige
Yogahoudingen (aasanas) elke dag kunnen wonderen doen.
De Yogazithouding met de benen gekruist is de beste van alle. Bovendien is het een van de weinige Yogahoudingen die kunnen worden gedaan met een volle maag. En er is zelfs meer: het voedsel zal er sneller en beter door verteren, want er komt in de zithouding veel meer bloed ten goede aan de buikstreek. Ook voor de wervelkolom is de zithouding een zegen. De tussenwervelschijven zijn poreus. Ze vullen zich tijdens de zithouding met water en worden volumineuzer. Overdag worden ze samengedrukt. Ze verliezen daardoor hun vloeistof. Dit moet worden hersteld tijdens de rust of de ontspanning. Gebeurt dat niet of onvoldoende dan verslijten ze veel te snel. De ruggenmergszenuwen komen dan in het gedrang. Het gevolg is intense rugpijn. Pijnstillers zijn slecht voor de nieren en bovendien ontstaat er een gewenning en werken ze na een tijd niet echt meer. Een dame uit Nederland zei me dat ze, als ze na de meditatie naar huis reed, elke keer haar achteruitkijkspiegel moest bijstellen. Ze was natuurlijk door de meditatie wat gegroeid of met andere woorden haar tussenwervelschijven waren wat volumineuzer geworden. Ik kan iedereen die van zichzelf houdt dan ook aanraden elke dag een half uur of een uur in meditatie te zitten met de benen gekruist, mettertijd in volstrekte onbeweeglijkheid. Het houdt de wervelkolom in prima conditie en maakt de geest helder, alert en volmaakt ontspannen.
Mensen met rugkwetsuren of rugpijn zullen er baat bij hebben als ze de Diamanthouding (vajraasana) leren. De knieën zijn in die houding samen. De grote tenen raken elkaar, maar de hielen zijn maximaal gespreid, zodat het zitvlak op de binnenkant van de voeten rust. De handen liggen op de dijen. Je zult merken dat deze houding volledig de druk op de wervelkolom wegneemt. Er is nog een tweede opvallend effect: de ingewanden zakken diep neer in het bekken en er komt veelmeer bloed ten goede aan de ingewanden. De Diamanthouding bevordert dan ook de spijsvertering.
Zithoudingen kunnen, in tegenstelling tot andere Yogahoudingen, ook worden uitgevoerd met een volle maag. Het is zelfs aan te raden na een maaltijd een tijd in een Yogazithouding te zitten.
De Diamanthouding heeft evenwel het grote nadeel dat ze de knieën en de enkels sterk onder druk zet waardoor ze door de meeste mensen niet lang kan worden volgehouden. In dit geval kan men een beroep doen op een eenvoudig hulpmiddel. Maak of laat een bankje maken dat je over de enkels kunt zetten en waarop het zitvlak rust. Hierdoor wordt de druk van de knieën en de enkels weggenomen.
Ook de Kleermakerszit is een goede zithouding. Ze wordt in Yoga Gemakkelijke houding (soekhaasana) genoemd. Wie helemaal niet gemakkelijk kan zitten, kan het volgende doen. Neem een lange sjaal of sjerp of rol een groot badlaken overhoeks op tot een streng. Leg dit achter de rug en onder de dijen door en leg er vóór de schenen een knoop in, zodat de benen en de rug nu een steun hebben.
Ik heb nooit geloofd in kussens, omdat we er twee van onszelf hebben, die niet te evenaren zijn. Sommige mensen kunnen er eventueel toch mee gebaat zijn een kussen onder het zitvlak te steken tot juist vóór de zitknobbels en het ene onderbeen vóór het andere te leggen, zo dicht mogelijk tegen elkaar, zodat de knieën de grond raken.
Een van mijn leerlingen zei me dat hij pijn in een knie had gekregen. Ik zag hem zitten in de Satsang en wist wat hij fout deed: hij legde zijn rechtervoet op zijn linkerkuit. Hierdoor kwam zijn linkerknie onder druk te staan en raakte overbelast.
Ook de ondergrond waarom men zit is van belang. Hij moet isoleren, zodat de lichaamsenergie niet wegvloeit in de grond, maar hij mag geen statische elektriciteit ontwikkelen. Met andere woorden, synthetische stoffen vormen geen goede ondergrond.
Meditatie
Ik gaf hierboven de raad een half uur of een uur in meditatie te zitten. Maar wat is meditatie? Het simpelste antwoord is:
herhaal een of andere mantra. Wat is een mantra? Het is een naam van de Heer? De Heer? Inderdaad, de onveranderlijke,
onvergankelijke Werkelijkheid achter alles wat verandert en vergaat, waarover ik het ook al had in het artikel voor
beginners. Die Werkelijkheid verbergt zich achter en voor een formidabele kracht, die Maayaa of illusie wordt genoemd
en die met meditatie moet worden getackeld of gecounterd. Om te weten wat je moet tackelen of counteren moet je haar
kunnen herkennen. Ken je tegenstrever. Dat is de eerste voorwaarde om hem op de knieën te krijgen. Een boeddhistische
lama hoorde ik zeggen: "Be a warrior, not a worrier. Wees een krijger in plaats van een tobber." Daar ben ik het volledig
mee eens.
Maayaa neemt drie vormen aan. Het gemis dat je je hele leven voelt en dat de drijfveer van al je handelen en streven is, stopt alleen als je jezelf ontdekt of als je leert "zijn". Dit is de eerste vorm van de illusie: het geloof dat dat wat je zoekt ergens ver weg is. Zelfs als wij het gemis dat we voelen, proberen op te vullen met religie, plaatsen wij de God die we vereren ergens ver weg in de tijd en in de ruimte. Hij manifesteerde zich lang geleden aan Abraham en Izaak, aan Mozes en Mohammed en sedertdien zit Hij in zijn verre hemel, wat we meestal uitstekend vinden, want dan zijn wij hier op ons gemak en kunnen we rustig onze gang gaan en als we ooit rekenschap moeten afleggen dan zien we wel als het zover is. Dit is de gangbare filosofie. Dit is Maayaa's eerste vorm.
De tweede vorm is dat dat wat je zoekt "iets anders" is. En dat is niet zo: dat wat je zoekt is dat wat je bent. "Tat tvam asi. Gij zijt Dat", zeggen de oudste boeken van wijsheid dan ook.
De derde vorm van de illusie en misschien wel de meest intense en kwaadaardige is het diep gewortelde geloof dat alles in wezen lijden is, terwijl alles in zijn diepste wezen zaligheid is. Dit is niet in strijd met wat de Boeddha predikte. Hij zei: "Alles is lijden." Dit was de eerste waarheid van de vier nobele waarheden. Maar hij bedoelde niet dat alles in zijn diepste wezen lijden is. Dat zie je trouwens op zijn gezicht. In meubelzaken zie je nogal eens Boeddhabeelden. Het is de uitdrukking op zijn gezicht, die mensen ertoe aanzet het beeld te kopen, want het drukt uit wat ze missen en, wellicht onbewust, begeren met heel hun hart. De oude wijzen hebben al die ideeën samengebald in mystieke meditatieformules. Dit zijn de mantras waarover ik het had. Wie daar meer wil over leren, kan terecht in de meditatie op vrijdagavond in de Swami Sivananda Yoga Aashram in Aalst.