The Divine Life Society
Afdeling Aalst |
Lezingen van Swami Chidananda gehouden in de vijftiger jaren
in de Yoga Vedanta Forest Academy in Goeroedevs aashram
SAADHANAA VOOR DE MODERNE MENS
Ik wens enkele ideeën met jullie te delen waarvan ik denk dat ze van groot praktisch nut zijn voor degenen die op een ernstige manier van de Zelfverwerkelijking het einddoel van hun leven willen maken. Saadhanaa is de reden waarom we op deze aarde zijn gekomen. Deze wereld wordt saadhanaabhoemi (plaats voor spirituele oefening) genoemd en het is hier alleen dat saadhanaa voor Zelfverwerkelijking kan worden gedaan. Niet zo op andere werelden. De lagere in de hel zijn er om slecht karma uit te werken, verkeerde handelingen, het betalen van de prijs voor zonde, en de hogere werelden, de hemelen, zijn er om de gelukkige vruchten van verdienste te genieten. Maar al gaat hij naar een van deze, de mens moet telkens weer terugkeren naar waar hij was voor hij daarheen ging. Maar op deze wereld kan hij zo leven dat hij naar een verblijfplaats gaat, een plaats van eeuwig bestaan, waarvan hij niet hoeft terug te keren naar dit domein van lijden, pijn, geboorte en dood.
Als de mens weet dat het zijn hoofddoel is uit te stijgen boven de verschijnselen wordt hij geconfronteerd met ernstige problemen. Aan elke zijde ziet hij dat hij ernstig wordt beperkt en dat zijn inspanningen om de volmaaktheid te bereiken daardoor fel worden belemmerd.
In deze tijd is het ene belangrijke voertuig voor saadhanaa , het menselijk lichaam, op een angstaanjagende manier gedegenereerd. De levensduur is onzeglijk kort en de fysiek is heel zwak. Maar vreemd genoeg en tegenstrijdig als het lijkt, stellen we vast dat de mens ondanks deze degeneratie op het fysieke vlak enorm geëvolueerd is. Geestelijk is hij heel wat vooruitgegaan. We bevinden ons op dit ogenblik op de drempel van een glorierijke dageraad. We zijn door de donkerste periode van het spirituele leven gegaan. We staan nu op het punt binnen te treden in een periode die vol zal zijn van spirituele verlichting en snelle vooruitgang. Als dit juist is, moet het wijzen op een bepaalde verandering van het mindere naar het hogere. Als dit juist is, is de mens mentaal echt vooruitgegaan en de bewering dat hij vooruitgegaan is, kunnen we niet ontkennen, omdat er in de tijd van de Poeraanas (mythologie) meer nadruk werd gelegd op het uiterlijke en op de buitenkant dan op het innerlijke: macht werd gemeten in termen van het opheffen van bergen en het leegdrinken van oceanen. Maar nu zien we dat de klemtoon werd verlegd. De nadruk ligt nu op Vedanta . Dat is de moderne methode.
Deze is gebaseerd op het feit dat we aannemen dat de geest van de mens veel meer ontwikkeld is. Als dat zo is, vanwaar dan deze somberheid? Vanwaar deze wanhoop? Waarom zou de mens nu minder saadhanaa kunnen doen dan vroeger? Er moet iets mis zijn met hem of er moet iets mis zijn met de methodes die hij gebruikt. Maar we begonnen met de bewering dat alles in orde is met de mens, dat hij vooruitgegaan is, dat hij verder gevorderd is op het pad dan voorheen. Dus moet de vergissing in de methode schuilen. Laten we nagaan waar deze vergissing ligt. Waarom jammert de mens dat hij nog in de duisternis verkeert, dat hij onmogelijk saadhanaa kan doen ondanks deze ontwikkeling, ondanks zijn vooruitgang?
De mens zegt: "Mijn fysiek staat niet toe dat ik intens saadhanaa doe. Ik heb ook bijna geen tijd. De maatschappij is veranderd. Het leven is nu gebaseerd op geld. De hele atmosfeer is gecommercialiseerd. Ik moet nu van 's morgens vroeg tot 's avonds laat werken om in mijn levensonderhoud te voorzien. Er blijft amper tijd over."
Dit is juist. Het hele uiterlijke beeld is veranderd en deze wanhoop op de drempel van de hoop wordt veroorzaakt door het feit dat de mens niet mee gegroeid is met de uiterlijke verandering. Zijn methodes van saadhanaa zijn verouderd. Hij is vooruitgegaan en de nadruk werd verlegd van het lichamelijke naar het mentale vlak; maar hij maakte geen gelijkaardige verandering in zijn benaderingsmethodes. Hij probeert nogmaals te werk te gaan langs fysieke weg. Hij doet japa (herhaling van een meditatieformule). Hij probeert dezelfde tapascharya (versterving), saadhanaa , opnieuw in te voeren. Maar wat hij nodig heeft, is een volledige heroriëntatie van zijn saadhanaa . Hij moet de nadruk in zijn saadhanaa verleggen van het fysieke naar het mentale. Maar de nadruk verleggen betekent niet dat de vroegere methodes voorbijgestreefd of nutteloos zijn. Het betekent dat de huidige methode sterker, wijzer en nuttiger is, juist zoals iemand die de lagere klassen ontgroeid is naar de universiteit gaat. We moeten toegeven dat we tijd- en energiegebrek hebben en in het licht hiervan moeten we erop toezien dat onze saadhanaa rekening houdt met deze beperkingen, zodat temidden van de vele moderne veranderingen en omgeving de stroom van onze saadhanaa kan doorgaan.
AUTOSUGGESTIE
Hiervoor heeft Vedanta de juiste richtlijn gegeven. Vedanta legt alle nadruk op de cultuur van de geest en zegt: "Begin je saadhanaa op het mentale vlak. En psychologie is de wetenschap die zich bezig houdt met het mentale vlak." Vedanta is een volledig spirituele psychologie. We vergaten onze wezenlijke aard.
Wat is de remedie hiertegen? Het ons te herinneren en opnieuw te bevestigen. Dit is één punt van Vedanta. Autosuggestie is de grondslag, de pilaar van Vedanta. Het zegt: "Herinner je je verloren erfenis, je ware aard en herbevestig die telkens weer." Voor deze methode heb je je handen niet nodig, je voeten zijn er niet voor nodig. Je kunt je lichaam de hele dag bezig laten zijn met elke activiteit die de economische structuur je oplegt. Terzelfder tijd kan de spirituele stroom van Aatmische ( het Zelf betreffende) bevestiging doorgaan. Deze autosuggestie zal eerst een latente neiging en dan een bhaava (stemming) worden. Wanneer ze vast begint te staan als een permanente bhaava zal die bhaava zich omzetten in praktijk. Zoals je denkt, zo word je.
Voor deze autosuggestie zijn er twee hindernissen. Ten eerste de onzuiverheden van de geest en de ondeugden van de mens. Er worden twee methodes voorgeschreven om deze te overwinnen. De ene is denken aan het tegenovergestelde, pratipaksha bhaavana . Dit is een methode waarin je voortdurend de aanwezigheid ontkent van dat wat je wenst te verwijderen en de aanwezigheid bevestigt van dat wat je wenst te winnen, namelijk door het bevestigen van het tegenovergestelde van je huidige ondeugd groei je in deugd en verdwijnt de ondeugd. De andere is de wet dat het positieve altijd het negatieve overwint. Om die reden wordt altijd een reeks van positieve bevestigingen voorgeschreven. Dit overwint de negatieve staat van dehaadhyaasa (vereenzelviging met het lichaam) en je vereenzelviging met de zintuigen en met het lichaam en de geest. En de vereenzelviging met het Aatman (Zelf) wordt herbevestigd.
Ook weegt er een groot gewicht op de geest dat hem belet hoog te vliegen in het domein van het Aatman (Zelf). Dat is het zware gewicht van de oepaadhis (begrenzende factoren). Deze hebben een heel krachtig effect op de geest. Je bent zuiver Aatman , niet de namen en vormen. Je wezenlijke aard is Satchidaananda (Bestaan-Bewustzijn-Zaligheid). Maar deze oepaadhi van het lichaam doet je denken dat je een persoon bent met een beperkte kracht.
De eerste is de lichaams-oepaadhi . Deze oepaadhi heeft andere oepaadhis. Zodra je Westerse kleren aantrekt, gaan je gedachten onmiddellijk in Westerse kanalen werken en begin je te denken in het Engels. Je hele denkwijze wordt materialistisch. Zodra je dure modekleren aantrekt raakt onmiddellijk je ego opgeblazen. Al deze oepaadhis beperken de geest en houden hem neer. Ook de kracht van de oepaadhis moet in overweging worden genomen en om ze tegenwind te geven worden saattvische (zuivere) oepaadhis voorgeschreven. Iemand wordt bijvoorbeeld gevraagd sannyas te nemen (de wereld te verzaken). Hij wordt gevraagd het oranjekleurige gewaad te dragen. Dat geeft een krachtige kleuring aan de geest. Hij wordt gevraagd in een spirituele omgeving te leven. Hij wordt gevraagd in een kamer te verblijven waar de hele atmosfeer geladen is met spiritualiteit. Hij wordt gevraagd japa, kiertan en meditatie te doen. Ook de mentale oepaadhis moeten saattvisch worden gemaakt. Dat moet gebeuren door autosuggestie, door pratipaksha bhaavana (het tegenovergestelde invoeren), door te proberen positief te zijn in zijn denkwijze en door vrijwillig spirituele oepaadhis over te nemen. De geest moet spiritueel worden gekleurd.
Voor degenen die verplicht zijn voortdurend in een wereldse atmosfeer te verkeren en die geen tijd hebben, het volgende. Als je het hen vraagt, beweren ze al een goed gevuld programma te hebben en dat ze zelfs geen half uur kunnen vrijmaken voor saadhanaa . Ze zouden moeten ophouden de hele nadruk te leggen op het fysieke, zoals het zitten in een aasana (Yogahouding), op één plaats gaan zitten om kiertan te doen, in de meditatiekamer vertoeven enz. Als dat alles niet mogelijk is wat moeten ze dan doen? Laat hun japa , hun meditatie, hun kiertan mentaal zijn. Shrie Swamiji Maharaj schreef: "Je moet niet noodzakelijkerwijs een meditatiekamer hebben of tijd zoeken voor meditatie. Sluit een minuut of twee je ogen en denk aan God en zijn verscheidene eigenschappen, tijdens het werk, in gedachten Harih OM of een andere mantra herhalend volgens je smaak. Dit betekent niet dat een meditatiekamer en dergelijke nutteloos zijn. Een meditatiekamer kun je hebben. Is dat niet mogelijk geef dan daarvoor je saadhanaa niet op. De herhaling in gedachten kan gebeuren tijdens het werk. Ze kan onophoudelijk doorgaan.Voel heel de tijd dat het lichaam een bewegende tempel is, dat je kantoor of werkplaats de grote tempel van Brindavan is en dat elke activiteit zoals lopen, eten, ademen, zien, horen, lezen enz. offers zijn." Dit is de tweede mentale activiteit.
Je kunt eerst een saattvische (zuivere) verbeelding of kalpana hebben en ten tweede kun je een saattvischebhaava (stemming) cultiveren. Bhaavanaa en kalpana zijn de twee dingen die je moet ontwikkelen en zodra kalpana door voortdurende herhaling een goed gevestigde bhaavanaa wordt, zul je zien dat je hele saadhanaa ongehinderd voortgaat. "Werk zonder doenerschap, zonder enig motief en als een offer." Dat wil zeggen dat je al je handelingen in welk domein van het leven ook moet hervormen met dit als toetssteen. Laat karma (werk) bhajan (lied van devotie) worden. Deze mentale bhaavanaa hervormt zelfs de meest saaie activiteit in rechtstreekse verering.
Er zijn drie punten die ik wil vermelden. Hervorm gewone activiteiten in een spirituele bhajan . Stel je voor en probeer te voelen, alvorens met een activiteit te beginnen, dat wat je wenst te doen een grootse bhajan van de Heer, een grootse verering van zijn Viraat Svaroepa (macrokosmos) is in alles wat je hoort, in alles wat je ziet, in alles wat je aanraakt. Dan begin je met het werk. Terwijl het vordert, probeer je nu en dan te voelen dat het niet door jou wordt gedaan. Je bent slechts een instrument en het is de alomtegenwoordige Kracht van de Heer die door je werkt. Negeer volledig de idee van doenerschap. Probeer te voelen dat de Shakti (energie) van de Heer in je werkt. Met dit gevoel voer je het werk uit tot het gedaan is. Het derde punt is dat wanneer het werk gedaan is, dat je het doet als een offer. Laat je laatste activiteit een van harte gestelde arpana (offer), Krishnaarpana (Krishna toegewijd) zijn. Wanneer je begint, voel je dat je een instrument bent in de handen van de Heer. En besluit de dag met de Krishnaarpana van het werk van de hele dag. Aldus wordt alles een eredienst en wordt elke activiteit omgezet in iets spiritueels door het leggen van de nadruk op bhaavanaa . Bhaava is dus de ene basis waaraan de mens zich in deze tijd moet vastklampen. Hij kan niet ontsnappen aan de noodzaak te werken. Het materialistische leven dwingt hem te werken om in zijn levensonderhoud te voorzien. In welke situatie hij ook wordt geplaatst, laat hem erop toezien dat deze bhaava wordt opgewekt door herhaalde inbeelding en laat zijn bhaava een permanent onderdeel van zijn leven worden. Aldus wordt het hele leven een eredienst. Door aldus de nadruk te verleggen van het fysieke naar het mentale doet hij intens saadhanaa terwijl hij zijn leven leidt in welke situatie hij ook werd geplaatst. In een ongelooflijk korte tijd zal hij zien dat de hele wereld voor hem hervormd verschijnt. Hij zal de aanwezigheid van de Ultieme Werkelijkheid overal daadwerkelijk beginnen te voelen.