Zowat alles wat Westerse denkers openbaarden, is een echo, een bevestiging en een bewijs van wat de Yogis duizenden jaren geleden ontdekten, met het verschil dat de Yogis de puzzel helemaal oplosten en er -voor ieder wat wils- praktische benaderingen aan toevoegden waarmee iedereen die het wil, zich kan vereffen van zelfvervreemding tot Zelfbewustzijn en van vervreemding-tout-court tot zijn oorspronkelijke Eenheidsbeleving, waarin het ik. met al zijn verdedigingsmechanismen, zijn inpassing, zijn onderdanigheid, zijn onderdrukking, zijn machtswellust, zijn veroveringsdrang en zijn onwerkelijkheid, de plaats ruimt voor de EIGENHEID van de mens en zijn ABSOLUUT BESTAAN.

Terloops wil ik het halsstarrig geloof ontzenuwen dat een mens niet kan leven zonder ik: de vogelen des hemels doen het, de prehomerische Grieken, de mensen uit de Satyayoega en talloze Yogis en mystici deden het. De Moeryas en mensen uit "primitieve" culturen doen het. In onze cultuur van vóór 1600 waren we trouwens zelf nauwelijks opgezadeld met een ego, met het resultaat, aldus Morris Berman, dat onze cultuur van toen gekenmerkt was door gemeenschappelijker levensvormen, minder angst en krankzinnigheid en een veel soepeler subject-object onderscheid.

De visie van Freud in verband met de verdringing van seks, inspireert sommigen tot krachtige pleidooien voor seksuele vrijheid en de bevrijding van het gevoel van de mens. Dat is een delicaat onderwerp en een benadering waarin vele sexuele geweldplegers -welke man is dat niet?- ten onrechte een zelfbevestiging zouden kunnen vinden.

De helft van de brieven die ik ontvang hebben daar mee te maken. Een voorbeeld. Een vrouw van zestig die de baarmoeder uitgenomen werd en veel pijn heeft, heeft veertig jaar lang seksueel geweld doorstaan van haar pornolezende man. Haar drijfveer was een principe á la Göbels, waarmee ze door haar moeder werd opgezadeld: "De wens van de man is de plicht van de vrouw."

Nu hangt het haar de strot uit bij dat principe te leven en meegaand te zijn als haar man onderdanigheid eist op de vreemdste plaatsen: tijdens een wandeling of een busreis, ja, zelfs op een stil plekje in de kerk...

Haar echtgenoot verantwoordt zijn gedrag met het feit dat de dokter haar weer gezond heeft verklaard en met het principe dat seks een gezonde bezigheid is en dus maar lekker moet zijn.

Het moet meteen duidelijk zijn dat de "Terugkeer van Eros" (Morris Berman) of de bevrijding van het gevoel en de spontaneïteit van de mens geen fiat is voor liefdeloze seks en seksueel geweld en -vele moralisten ten spijt!- geen verplichting voor de slachtoffers om, bij wijze van versterving, seksueel geweld, psychisch geweld of geweld-tout-court te dulden. Geweld en het principe niet te mogen scheiden wat God verbonden heeft, behoren tot de neurose, niet tot de inzichten van de man die gerealiseerd heeft dat God ALLES verbonden heeft, behoudens cultuurgebonden instituten, aaneengelijmd met stupide principes van een neurotische, in schijn nette en keurige maatschappij. Taboes en principes die bolsters of botsende biljartballen scheppen, ZIJN geweld en iets bijzonder lelijks dat het realiteitsprincipe wordt van opgroeiende kinderen. Aan alle moralisten zeg ik nadrukkelijk geen botsende biljartballen op de biljarttafel te houden met principes, maar met een allesomvattende innerlijke vernieuwing, die de bolster van zelfvervreemding breekt en Absolute Liefde openbaart.

De enige gevoelens die de mensen vanuit hun zelfvervreemding kennen, zijn liefde en haat, zoals beschreven in de Bhagavad Gietaa, waaraan ze overigens vasthangen zoals het varken dat niet meewilde naar de hemel omdat er daar geen drek is. Er is een Liefde die de pijn van liefde en haat te boven gaat, die niet jammert om louter seks en die de angst bant voor contact en een communicatie die oneindig veel dieper gaat dan de gekende oppervlakkigheid van de neurotische mens. Montagu schreef: "In het algemeen kennen volwassenen in door uitgebreid lichaamscontact gekenmerkte culturen minder onderlinge rivaliteit; en de weinige 'primitieve' maatschappijen die zulk contact niet kennen, zoals de door Margaret Mead bestudeerde Mundugumors op Nieuw-Guinea, produceren snel geïrriteerde en angstige volwassenen." Dat betekent niet dat we elkaar om de haverklap moeten omhelzen en aanraken, want dat zou een nieuw principe zijn dat, zoals alle principes, de kar vóór het paard spant. Neen, we moeten gewoon van onze bolster vanaf, ons existentieel moreel bewustzijn realiseren en daarin de Absolute Liefde vinden. Ik zag een documentaire over de Moeryas, een autochtone bevolkingsgroep van India, waar kinderen volkomen vrij met elkaar omgaan tot de puberteit en later spontane mensen worden met een onderlinge intimiteit die wij niet kennen. Gemeenschap is er alleen binnen het huwelijk, maar genegenheid en Liefde is er tussen iedereen! De Duitse psychologen die de documentaire maakten, besloten de film met de bewering dat ze nooit gelukkiger mensen hebben ontmoet. Het geheim van de Moeryas is een ego-transcenderende Liefde, die alles één maakt en toch de grootste verscheidenheid aanvaardt.

Wat wij, geconditioneerde mensen, hardst nodig hebben om wat gelukkiger te zijn is een authentieke Yoga en Vedanta die de mens twee dingen openbaren: zijn Absoluut Bestaan of zijn Absolute Liefde en zijn eigen echte gelaat. In deze les wil ik daarom iets brengen dat Absolute Liefde schept en ons tegelijk "primitiever" of natuurlijker maakt, zoals de Indiaan in wie de Grote Geest in de regendans vrijt met de wolken en de alles scheppende Moeder Aarde. Of zoals Moerya in wie de Liefde stoeit met mensen, planten en dieren, of zoals de Kashmirians die hand in hand over straat gaan. Wat ik breng is Tantra van de rechterhand, waar Krishna met enkele woorden naar verwijst in de Bhagavad Gietaa. Tantra is de moeder van Kriyaa Yoga en de Bhagavad Gietaa, iets zo innemends en diep dat het in woorden niet te vatten is en de tong verstomt, zoals in l Cor. 13 staat geschreven:
"De Liefde vergaat nimmer meer; maar profetieën, zij zullen afgedaan hebben;
tongen, zij zullen verstommen; kennis, zij zal afgedaan hebben.
Want onvolkomen is ons kennen en onvolkomen ons profeteren, doch als het Volmaakte komt zal het onvolkomene afgedaan hebben."

Tantra of Absolute Liefde is onze wezenlijke, oorspronkelijke Eenheidsbeleving (zie 6e les ), de allerzaligste oceanische Staat, waarin alles Eén en, in tegenstelling met onze neurotische uniformiteit, oneindig veelvormig en verscheiden is. Zelf ken ik Tantra niet uit boeken, maar vanuit de levende traditie waar ik door inwijding gelukkig toe behoor. Mijn inwijding, de nota's die ik nam, de studie onder leiding van Swami Krishnanandaji en 16 jaar ervaring worden hier vastgelegd in de vorm van een dialoog tussen een Tantri en een zoeker, als een offer aan alle zoekers.